Zondag 1 Wat is je enige houvast
Hieronder vind je een preek die ik gehouden heb toen ik predikant was van de Gereformeerde Kerk (vrijgemaakt) van Dronten-Noord. Aan de linkerkant vind je de oorspronkelijke liturgie. De gezangen komen uit het Gereformeerd kerkboek en uit het Liedboek (oud). De gebruikte Bijbelvertaling is de NBV. Aan de rechterkant vind je de liturgie genomen uit het Gereformeerd kerkboek met de 41 gezangen zoals die nu in de GKN gebruikt wordt.
Wanneer deze preek gelezen wordt graag even een mailtje naar mij zodat ik weet waar deze preek gelezen is. dsjrvisser@gmail.com
ORDE VAN DIENST
Votum Votum
Vrede-Zegengroet Vrede/Zegengroet
Psalm 23 Psalm 23
Geloofsbelijdenis Geloofsbelijdenis van Nicea
Psalm 27:5,6,7 (Schakel) Psalm 27:5,6,7
Schriftlezing: Psalm 146 Schriftlezing: Psalm 146
Romeinen:14:1-12 Romeinen 14:1-12
Gebed Gebed
Collecte Collecte
Gez 177 Gezang 15
Tekst: Zondag 1 Tekst: Zondag 1
Verkondiging van het evangelie Verkondiging van het evangelie
Psalm 73:10,11 Psalm 73:10,11
Dankgebed Dankgebed
Lied 473;1,2,7,10 Gezang 14:1,4
Zegen Zegen
Geliefde gemeente van onze Here Jezus Christus, broeders en zusters, jongens en meisjes
Je bent nog jong. Je werkt in de verzorging. Je krijgt al vroeg in je leven met ernstige ziekte en met de dood te maken. Je ziet veel moeilijke dingen. Je komt bij mensen die in onze ogen al jong aan een dodelijke ziekte lijden. Misschien maak je zelfs mee dat deze mensen horen hoe ziek ze zijn. Hoe dat deze mensen en mensen om hen heen geweldig schokt.
Je voelt als het ware een deel van de pijn. Het raakt je.
Hoe kunnen zulke dingen als de HERE God is? Waarom moeten zulke dingen gebeuren?
Laten we nu maar eens heel eerlijk zijn. Er zijn momenten in je leven dat je voelt en ziet dat deze wereld zo rot is. Dat zie je heel dicht om je heen. Dan zie je hoe mensen zelf in moeilijkheden komen en anderen in grote problemen brengen. Dan zie je schrijnende ziekten en diep verdriet. Dat zie je ook in veel grotere verbanden. Je ziet veel onrecht, je ziet hoe christenen vervolgd worden, je ziet hoe groepen mensen in samenleving achteruit gezet worden. Hoe mensen honger lijden omdat anderen zo ontzettend veel willen hebben en houden. Dan zie je hoe het recht van de sterkste vaak heerst en de zwakke in ellende achtergelaten wordt.
Dat is erg, dat is schrijnend, dat doet pijn. Heel veel pijn. Ook in relaties als mensen elkaar veel pijn aandoen.
Waar ligt nu de oorzaak van al die pijn en ellende. Als je de oorzaak niet vindt, kun je er ook niets aan doen. Dan kun je dat ook niet goed beoordelen. Hoe is deze wereld zo geworden? Broeders en zusters, jongens en meisjes dat ligt niet aan de HERE. Hij heeft alles goed gemaakt. Wij als mensen hebben Gods goede schepping en daarmee ook ons eigen leven verpest. Wij waren het die het zo nodig beter als God moesten weten. Wij denken het nu zo vaak ook nog beter te weten maar daarover volgende week.
Als wij het allemaal zelf zouden moeten opknappen zou het nog veel erger zijn als wat we nu meemaken. Dan zou het in ieder geval zo zijn dat we nooit uit die ellende zouden komen. Dan was het hier op aarde steeds weer pijn en verdriet en dan zou dat na het sterven altijd maar doorgaan. Want we krijgen het zelf niet voor elkaar om uit zo’n ellendig leven te komen! Wij kunnen op geen manier voor de ideale, verloste wereld zorgen. Dat zie je ook om je heen. Dat zie je als je ziet hoe we als mensen met elkaar en met de schepping omgaan. Als je de pijn van veel ellende zelf ziet en voelt is het zo dat we daarvoor naar ons als mensen moeten kijken. Wij zijn het die daarvoor zorgen en die dat in de wereld hebben gebracht. Als je naar je leven, naar de wereld kijkt is een ding duidelijk: je hebt houvast nodig, je hebt iets of iemand nodig op wie je kunt steunen en blijven steunen. Is er als je de pijn ziet en voelt iemand die je er doorheen kan en wil helpen? Is er echte troost die het uithoudt en die blijft. Als je naar het leven op aarde kijkt, kun je niet zonder troost. Is die er wel? En als die er is waar is die dan te vinden?
Ik verkondig jullie ook op dit punt de goede boodschap onder het volgende thema:
WAT IS JE ENIGE HOUVAST?
1 .Niet iets in deze wereld
2. Maar Christus
1. Niet iets in deze wereld
Hoe sta je in het leven? Is het leven een groot feest? Is het leven een feest waaraan geen einde komt? Zelfs bij de mensen waarvan we wel eens denken dat het leven voor hen toch een en al feest zou moeten zijn, is dat niet zo. Als je kijkt naar de rijken in deze wereld, als je kijkt naar de sterren van deze wereld. Dan lees je over heel veel ellende, heel veel verdriet, heel veel ruzie, afgunst, verbroken verhoudingen. Je ziet dan dat het vele geld, dat het in ogen van mensen een ster zijn niet de troost geeft om echt gelukkig te zijn en te blijven.
Hoe sta je in het leven? Voel je je soms of misschien wel vaak alleen op de wereld. Ken je het gevoel van eenzaamheid? Misschien wel veel meer dan je lief is. Ken je het gevoel dat je je onbegrepen en niet geaccepteerd voelt? Ken je het gevoel dat je je gauw achteruitgezet en minderwaardig voelt? Dat dat gevoel over je komt ook als mensen dat helemaal niet bedoelen. Je voelt je misschien iemand die niet veel betekent op deze wereld. Je hebt het gevoel dat mensen je niet echt als de mens die je bent met je mogelijkheden en onmogelijkheden accepteren.
Hoe sta je in het leven? Gezond en sterk maar het kan ook zijn dat je ziek bent. Dat je zwak bent en aan veel dingen niet kunt meedoen. Het kan zijn dat je voelt hoe een ziekte je leven aantast en dat al meer doet. Je wordt ouder en je voelt en ziet de aftakeling in je leven. Je gebruikt medicijnen. Je slikt allerlei vitamineaanvullingen. En toch merk je dat al die dingen de aftakeling, de gevolgen van ziekte en zwakheid niet echt kunnen tegenhouden. Al gaat het langzamer toch komt de achteruitgang. Je kunt het leven in al zijn kracht die je ooit had niet vasthouden. Je ziet en voelt dat het leven op aarde toch echt een keer eindigt. Dat je in je leven ook anderen nodig krijgt die je moeten helpen.
Ik kan nog veel meer voorbeelden noemen. De grote vraag is of je in die moeilijke dingen van het leven houvast hebt die er blijft, die nooit verdwijnt.
Als je daarop let en je verbindt het even met de voorbeelden van net zie je hoe de houvast, de troost, de hulp die je in het leven kunt hebben er niet altijd blijft.
Je bent eenzaam. Vaak alleen. Gelukkig zijn er mensen om je heen die van tijd tot tijd bij je op bezoek komen. Waar je als je wilt ook zomaar kan binnenlopen. Dan kan er plotseling de tijd komen dat het veel minder wordt. Vrienden van je verhuizen. Mensen om je heen sterven en je kringetje wordt heel erg klein. Je wordt zelf ziek en kunt er zelf niet meer opuit. Dan zie je dat alle hulp op deze aarde tijdelijk en onvolledig is. Mensen vallen weg en zelfs toen ze er nog waren voelde je je soms nog zo eenzaam.
Er zijn mensen bij wie je je veilig voelt. Bij wie je voelt dat ze je echt accepteren. Waar je kunt schuilen als dat gevoel dat je leven weinig waarde heeft, kunt schuilen. Waar je weer moed krijgt en kunt bijtanken. Dan trekken die vrienden weg. Dan sterven je vrienden bij wie je jezelf kon zijn.
Dan je gezondheid. We weten allemaal dat ook in jou en mijn leven het moment komt dat pillen geven, dat opereren, dat liggen aan een hart-longmachine niet meer helpt. Je kunt niet altijd blijven leven. Hoe graag we dat ook zouden willen. Mensen en ook allerlei uitvindingen kunnen ons niet een eeuwig leven geven. Zeker ook niet een eeuwig echt gelukkig leven.
Als je realistisch naar je leven kijkt zie je hoe waar het is wat we in Psalm 146 lezen: “Vertrouw niet op mensen met macht, op een sterveling bij wie geen redding is. Stokt zijn adem, hij keert terug tot de aarde, op die dag gaat hij met zijn plannen ten onder.”
Hoe je ook bouwt op mensen, hoe je ook bouwt op wat wij als mensen ontwikkeld hebben toch kan het ons niet dat altijd gelukkige leven geven. Het is goed en nodig, het is zelfs onze roeping om om te zien naar ons naaste. Om anderen te helpen, bij te staan, te troosten. Dat is ook onmisbaar in een leven vanuit de liefde van Christus. Dat moet ook juist de gemeenschap van de heiligen, de gemeente van Christus kenmerken. En toch kunnen we als mensen elkaar die echte troost die door niets stuk te krijgen is geven. Onze hulp, onze warmte en liefde voor de ander is altijd tijdelijk en gedeeltelijk. Als ik in de auto rij en de radio aan heb hoor ik wel eens het volgende spotje: “Ik geloof. Ik geloof in mensen NCRV”.
Juist als je dat hoort, zie je voor je op wat voor een teleurstelling zoiets moet uitlopen. Het vertrouwen op ons als mensen, het bouwen op menselijke trouw en hulp loopt altijd weer dood. Heel letterlijk op de dood van de ander en van jezelf. Hoe je ook geleefd hebt, hoeveel geld en bezit je op deze aarde ook hebt voor ons allemaal komt de dood. Komt het moment dat we niets kunnen meenemen en we alleen voor God in de hemel komen te staan. Moet dat je bang en onzeker maken? Nee! Want er is in dit leven die echte troost. De troost die niet ophoudt als de dag van het sterven komt. Er is de echte blijvende houvast als het in je leven allemaal donker en zwart lijkt. Die troost is er ook als je depressiviteit in je leven voelt. Die troost ligt buiten onszelf en buiten deze wereld. Die ligt in Christus. We letten daarop in de tweede plaats.
2. Maar in Christus
Bij de echte troost, bij het echte houvast gaat het om dat ene waar je altijd wat aan hebt. Ik zeg het nu eigenlijk verkeerd want het is veel te weinig dat ik zeg: waat je wat aan hebt. Het gaat om dat ene, die ene die een leven geeft dat niet kapot kan. Emotioneel niet, lichamelijk niet. Een leven waarin je zo gelukkig bent! En zo gelukkig blijft!
De troost die je een leven geeft waar echt niets tegenop kan. Je denkt misschien weleens dat dat op deze wereld te vinden is maar je komt altijd bedrogen uit. Altijd is er weer teleurstelling, altijd weer ziekte of zwakheid. Altijd weer is er de dood en is er ook de teleurstelling in jezelf. Denk er steeds weer aan dat dat niet de schuld van de HERE is! Wij hebben dat in de wereld gehaald. Wij verpesten als mensen zoveel.
Juist omdat de HERE er is! Juist omdat Hij in Zijn liefde die alle menselijke logica te boven gaat is er echte troost. Want Hij stuurt die ene die je echte troost en echte houvast kan geven. Als we diepe ellende en ook radeloosheid zien, is het niet goed om naar de HERE te wijzen of aan hem te gaan twijfelen. Juist dan is het zo geweldig dat je mag zien dat er in die ellende voor mensen troost is. Dat er voor mensen in hun tranen een vaste grond is waarop ze kunnen staan. Dan is het een wonder om mensen daarvan te mogen vertellen.
Die ene, die enige troost is “dat ik met lichaam en ziel, in leven en sterven het eigendom ben, niet van mijzelf maar van mijn trouwe Heiland Jezus Christus.”
Wanneer ben jij het eigendom van Jezus Christus? Wanneer hoor je bij Christus die Vader in de hemel gestuurd heeft om de straf te dragen? Heel bijzonder aan het kruis.
Je hoort bij Christus wanneer je voor de vergeving van je zonden, voor je hele leven naar hem toegaat. Naar Hem als je Heiland. Wat is een Heiland. Dat is de persoon die jou heil, die jou geluk, die jou de redding kan geven die je nodig hebt. Het gaat erom dat ik erken dat ik er in het leven uit mezelf met de andere mensen een potje van maak. Dat ik erken dat ik zondig ben en vergeving nodig heb. Dat ik met mijn hart naar de Here Jezus kom als de enig mogelijke Redder. Dat ik erken dat ik mijzelf niet kan redden en het alleen van Christus offer aan het kruis verwacht. Dat ik daarin die geweldige onverdiende liefde van God voor mij zie. Een onbeschrijflijk wonder dat de HERE naar me omziet en Zijn liefde laat zien. Dat ik daardoor van de Heilige Geest leer om echt dankbaar te leven.
In dat dankbare leven, komt dan uit dat ik het eigendom van Jezus Christus wil zijn! Wat is dat dan dankbaar leven?
Ik denk dat we het allemaal vaak gehoord hebben dat je voor God uit dankbaarheid moet leven. Maar wat is dat nu? Dan wil ik met jullie eerst even kijken naar Rom 14:7-9: “Niemand van ons leeft voor zichzelf, en niemand van ons sterft voor zichzelf. Zolang wij leven, leven we voor de Heer; wanneer wij sterven, sterven voor de Heer. Dus of wij nu leven of sterven, wij zijn altijd van de Heer. Want Christus is gestorven en weer tot leven gekomen om te heersen over de doden en de levenden.”
Leven vanuit dankbaarheid is dat je je leven niet aan jezelf maar aan Christus wijdt. Hem erkennen en Hem willen kennen als je Heer. De Heer die je in liefde wil kennen. De Heer die je graag wilt volgen en gehoorzamen omdat je Hem kent als de Verlosser die Zijn hele leven als de Zoon van god voor je heeft willen geven. Ik kan wel van mijzelf willen zijn en blijven. Ik kan wel zelf mijn eigen baas willen zijn maar dan loop ik door eigen schuld op een ellendig leven af. Dan heb ik geen toekomst en geen uitzicht. De Here Jezus heeft voor wie met zijn beschadigde leven en met haar schuldige leven bij God komt verdiend dat je bij Christus mag horen. Hij wil je de heilige Geest geven die je in je hart steeds weer wil leren om juist de wil van Christus, de wil van God te volgen en te gaan liefhebben.
Dankbaar leven is dat je vanuit de verwondering dat Gods liefde naar je toekomt vraagt: Here Jezus leert me vanuit Uw Woord zien wat uw wil is en leer mij U op uw Woord te volgen. Gehoorzaam in liefde. Dan leer je aan de voet van het kruis van de Here Jezus Hem als je Heer te willen volgen. Bij Hem horen in leven en in sterven is echt gelukkig zijn!
In je leven: Wat is echt gelukkig zijn tijdens je leven? Dat is niet hetzelfde hebben als wat we succes noemen. Je kunt heel veel succes hebben maar niet echt gelukkig zijn. Als geluk een gevoel voor een tijdje is. Als geluk is dat het je voor de wind gaat, is dat niet het echte geluk. Die dingen kunnen zomaar verdwijnen uit je leven. Echt geluk is dat je weet: Ik ben kind van God! Echt gelukkig waren de mensen die vanuit liefde tot Christus op de brandstapel moesten sterven en vanuit hun hart op de brandstapel de mensen opriepen om toch in de Here Jezus te geloven omdat ze anders het echte geluk mislopen en een ellendige toekomst tegemoet gaan. Echt gelukkig was de oude dominee Polycarpus die voor zijn rechter weigerde Christus te verloochenen. Hij hoefde alleen maar te zeggen dat Christus niet Zijn Heer was. Dan was hij vrij man. Hij zei het volgende tegen de stadhouder toen die driegde met de brandstapel: “U dreigt mij met vuur, dat slechts een korte tijd brandt. Weet u niet, dat er een vuur is dat eeuwig brandt, en voor de goddelozen bewaard wordt?”
Polycarpus wist dat op deze aarde je als mens heel veel moeilijke dingen kunnen overkomen en dat het daarom echt gelukkig maakt als je door Christus op weg bent naar een leven waar dat door Gods goede en genadige hand voor altijd verdwenen is. Wie bij Christus hoort door het geloof is naar dat leven op weg. Dat geeft troost, dat geeft stimulans om nu echt dankbaar voor God te leven. Ook wie nog jong is en dodelijk ziek wordt en Christus kent en met Hem leeft heeft vaste grond onder de voeten. Hij of zij is op weg bij alle verdriet naar een geluk dat niet stuk kan. Wie achterblijft, mag in verdriet zich aan Christus vasthouden. Dan zegt de HERE: Ik zal je nooit verlaten. Vertrouw op Mij en Ik help je om Christus offer er door op weg naar het eeuwige geluk.
Dan zie je ook meteen hoe goed het is om ook als de dag van je sterven komt dat je dan bij Christus hoort, Zijn eigendom bent. Dan zie je ook hoe erg het is als je Christus dan niet kent. Dan sterf je zonder die echte troost, zonder dat echte houvast dat echt is en waarvan je de oneindige waarde ook zult zien en voelen als je na je sterven alleen voor de HERE staat. Want als je daar staat terwijl je op aarde voor Christus heb willen leven, vergeving en nieuwe kracht en leven bij Hem gezocht hebt dan sta je voor God als een door Christus gered kind. Dan lacht door Gods vriendelijk gezicht dat eeuwige geluk je toe. Gered door Christus wat een troost!
Wat doe je nu met de dingen die je vanmiddag gehoord hebt?
Het kan niet zo zijn dat deze dingen je niets doen. Als ze je niets doen en je doet er niets mee dan leg je de enige troost die er echt is naast je neer. Dan kies je voor het ongeluk. Wat is het belangrijk dat je ook echt bij Christus wilt horen, Zijn eigendom wilt zijn, Hem als je Here wilt volgen. Als je Meester.
Wat is het goed en belangrijk dat we elkaar daarin ook stimuleren! In onze gezinnen, in onze gesprekken onderling. Als we samenkomen in vergaderingen en voor Bijbelstudie. Wat is het goed en belangrijk dat we daarover spreken en elkaar daarin verder helpen als er ziekte is, als mensen op hun sterfbed liggen. Dat is niet alleen iets voor de dominee en de ouderlingen. Dat is iets voor ons allemaal! Elkaar bij Christus brengen, elkaar jong en oud stimuleren om bij Christus te willen horen en elkaar laten zien hoe nodig en ontzettend goed dat is.
Leef met Christus las je enige troost. Leef niet als iemand die z’n eigen baas is maar die het hele leven wil geven en laten sturen door die ene echte goede Baas die ook je Redder wil zijn Jezus Christus. Leef tot eer van de Drie-enige God.
AMEN